Perspektywy na lepszą codzienność – psychoterapia dzieci i młodzieży
Dzieci i młodzież sygnalizują nam – rodzicom lub opiekunom – że doświadczają poważnych trudności. Niektóre mówią o tym wprost i to bardzo dobry znak. Większość pokazuje to przez zachowanie, które trudno jest nam zrozumieć lub zaakceptować. Możliwe jest też, że martwisz się rozwojem dziecka, niepokoi Cię jego zachowanie i zastanawiasz się, czy potrzebuje specjalistycznej pomocy. Może z powodu doświadczeń dziecka i sytuacji życiowej czujesz, że potrzebna jest pomoc psychoterapeuty.
Zanim zapadnie decyzja o dalszej pomocy, zapraszamy Ciebie – rodzica lub opiekuna – na wstępne konsultacje. Dotyczą one rozwoju dziecka, bieżących trudności i ważnych wydarzeń z życia rodziny. Pytamy też o dotychczasowe leczenie oraz Twoje obserwacje jako rodzica.
Dla kogo jest terapia?
Rozważ ten rodzaj terapii, jeśli:
- widzisz, że Twoje dziecko zachowuje się w zupełnie inny niż dotychczas sposób,
- niepokoją Cię te zmiany w jego zachowaniu,
- masz poczucie, że dziecko potrzebuje wsparcia, choć o tym nie mówi.
Jak organizujemy terapię dla dzieci i młodzieży?
- Dopiero po rozpoznaniu sytuacji możemy zaproponować spotkania terapeutyczne dla dziecka lub nastolatka. Psychoterapia prowadzona jest za zgodą rodziców i dziecka.
W czasie pierwszych konsultacji – 1 do 3 spotkań – głównie obserwujemy i nawiązujemy relację z dzieckiem. Chcemy poznać jego potrzeby i gotowość do skorzystania z terapii.
Dziecko może być na początku onieśmielone, przestraszone ale też zaciekawione tym, na czym polegają spotkania. Zdarza się, że kilka spotkań i rozmowa jest wystarczającym wsparciem dla dziecka. Przeważnie terapia trwa jednak co najmniej kilka miesięcy.
Jak wygląda praca podczas terapii?
- Sesje terapeutyczne dla dzieci odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu.
- Pojedyncza sesja trwa 50 minut.
- Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, najczęściej zapraszamy je na pierwszą konsultację wraz z rodzicami.
Zdarza się, że udział w psychoterapii zaleca lekarz lub psycholog szkolny, ale jest on dobrowolny i objęty tajemnicą zawodową. Nie wystawiamy opinii psychologicznych na podstawie terapii dziecka. Możemy jedynie wystawić zaświadczenie na wniosek rodzica.
Sytuacje, które najczęściej kwalifikują dziecko do psychoterapii:
- trudności w rozwoju,
- trudne nawiązywanie relacji z rówieśnikami, gdy dziecko reaguje wobec nich agresją, wycofuje się z kontaktu lub wchodzi w rolę ofiary przemocy rówieśniczej,
- silny lęk lub smutek,
- problemy z jedzeniem lub snem,
- rezygnacja z aktywności, które sprawiały dziecku przyjemność,
- zmiany, z którymi dziecko sobie nie radzi, np. choruje lub umiera bliska osoba, rodzice rozstają się, ma poważny wypadek lub ma za sobą różne trudne doświadczenia,
- zachowania autoagresywne, myśli rezygnacyjne lub samobójcze.
Potrzeby nastolatków
Nastolatek może mieć inne problemy niż młodsze dziecko. Warto, aby skorzystał z pomocy psychoterapeuty, gdy:
- widzi, że odczuwane emocje jak smutek, złość, lęk są trudne do wytrzymania i negatywnie wpływają na jego życie,
- zastanawia się nad sobą – swoimi celami, potrzebami, relacjami z rodziną i rówieśnikami, poczuciem własnej wartości,
- odczuwa niepokój, czy to, co przeżywa jest typowe,
- martwi się, czy jego sposoby rozwiązywanie problemów są dobre dla niego,
- potrzebuje rozmowy z osobą dorosłą spoza szkoły i rodziny.