Perspektywy na lepszą codzienność – psychoterapia dzieci i młodzieży

Perspektywy na lepszą codzienność – psychoterapia dzieci i młodzieży

Dzieci i młodzież sygnalizują nam – rodzicom lub opiekunom – że doświadczają poważnych trudności. Niektóre mówią o tym wprost i to bardzo dobry znak. Większość pokazuje to przez zachowanie, które trudno jest nam zrozumieć lub zaakceptować. Możliwe jest też, że martwisz się rozwojem dziecka, niepokoi Cię jego zachowanie i zastanawiasz się, czy potrzebuje specjalistycznej pomocy. Może z powodu doświadczeń dziecka i sytuacji życiowej czujesz, że potrzebna jest pomoc psychoterapeuty.

Zanim zapadnie decyzja o dalszej pomocy, zapraszamy Ciebie – rodzica lub opiekuna – na wstępne konsultacje. Dotyczą one rozwoju dziecka, bieżących trudności i ważnych wydarzeń z życia rodziny. Pytamy też o dotychczasowe leczenie oraz Twoje obserwacje jako rodzica.

Dla kogo jest terapia?

Rozważ ten rodzaj terapii, jeśli:

  • widzisz, że Twoje dziecko zachowuje się w zupełnie inny niż dotychczas sposób,
  • niepokoją Cię te zmiany w jego zachowaniu,
  • masz poczucie, że dziecko potrzebuje wsparcia, choć o tym nie mówi.

Jak organizujemy terapię dla dzieci i młodzieży?

  • Dopiero po rozpoznaniu sytuacji możemy zaproponować spotkania terapeutyczne dla dziecka lub nastolatka. Psychoterapia prowadzona jest za zgodą rodziców i dziecka.

    W czasie pierwszych konsultacji – 1 do 3 spotkań – głównie obserwujemy i nawiązujemy relację z dzieckiem. Chcemy poznać jego potrzeby i gotowość do skorzystania z terapii.

    Dziecko może być na początku onieśmielone, przestraszone ale też zaciekawione tym, na czym polegają spotkania. Zdarza się, że kilka spotkań i rozmowa jest wystarczającym wsparciem dla dziecka. Przeważnie terapia trwa jednak co najmniej kilka miesięcy.

Jak wygląda praca podczas terapii?

  • Sesje terapeutyczne dla dzieci odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu.
  • Pojedyncza sesja trwa 50 minut.
  • Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, najczęściej zapraszamy je na pierwszą konsultację wraz z rodzicami.

Zdarza się, że udział w psychoterapii zaleca lekarz lub psycholog szkolny, ale jest on dobrowolny i objęty tajemnicą zawodową. Nie wystawiamy opinii psychologicznych na podstawie terapii dziecka. Możemy jedynie wystawić zaświadczenie na wniosek rodzica.

Sytuacje, które najczęściej kwalifikują dziecko do psychoterapii:

  • trudności w rozwoju,
  • trudne nawiązywanie relacji z rówieśnikami, gdy dziecko reaguje wobec nich agresją, wycofuje się z kontaktu lub wchodzi w rolę ofiary przemocy rówieśniczej,
  • silny lęk lub smutek,
  • problemy z jedzeniem lub snem,
  • rezygnacja z aktywności, które sprawiały dziecku przyjemność,
  • zmiany, z którymi dziecko sobie nie radzi, np. choruje lub umiera bliska osoba, rodzice rozstają się, ma poważny wypadek lub ma za sobą różne trudne doświadczenia,
  • zachowania autoagresywne, myśli rezygnacyjne lub samobójcze.

Potrzeby nastolatków

Nastolatek może mieć inne problemy niż młodsze dziecko. Warto, aby skorzystał z pomocy psychoterapeuty, gdy:

  • widzi, że odczuwane emocje jak smutek, złość, lęk są trudne do wytrzymania i negatywnie wpływają na jego życie,
  • zastanawia się nad sobą – swoimi celami, potrzebami, relacjami z rodziną i rówieśnikami, poczuciem własnej wartości,
  • odczuwa niepokój, czy to, co przeżywa jest typowe,
  • martwi się, czy jego sposoby rozwiązywanie problemów są dobre dla niego,
  • potrzebuje rozmowy z osobą dorosłą spoza szkoły i rodziny.
Umów wizytę